Echte Herinneringen Kun Je Niet Wegpraten

Echte herinneringen kun je niet wegpraten

Het is inmiddels genoegzaam bekend dat je kinderen valse herinneringen kunt aanpraten. Waarnaar tot nu toe geen onderzoek werd gedaan, is de vraag of je échte herinneringen van kinderen ook kunt wegpraten. Kun je met suggestieve interviewtechnieken hun herinneringen 'wissen'?

Dat vroegen onderzoekers van de Universiteit Maastricht zich af. Het antwoord presenteren ze in een artikel dat staat te verschijnen in het internationale vaktijdschrift Consciousness & Cognition.

Er is al heel veel onderzoek gedaan naar pseudo-herinneringen bij kinderen. Dat onderzoek laat zien dat zulke herinneringen heel verraderlijk zijn omdat ze in velerlei opzichten lijken op echte herinneringen. Door een bepaalde interviewstijl te hanteren, kunnen volwassenen bij kinderen dergelijke 'pseudo-herinneringen' implanteren, herinneringen aan gebeurtenissen die nooit zijn voorgevallen.

In het onderzoek naar de mogelijkheden om ook herinneringen te wissen met behulp van suggestieve interviewtechnieken, lieten de onderzoekers zeven- en achtjarige kinderen drie kledingstukken uittrekken bij een pop. Vervolgens werd de kinderen gesuggereerd dat ze maar twee kledingstukken hadden uitgetrokken.

Wat bleek? Ongeveer de helft van de kinderen rapporteerde later dat ze bij de pop inderdaad maar twee kleren hadden uitgedaan. En toch, zo konden de onderzoekers via reactietijden aantonen, was de herinnering aan dat derde kledingstuk niet gewist. Het was de meegaandheid ten opzichte van de (volwassen) proefleider en niet het ontbreken van herinneringen die maakte dat de kinderen het derde kledingstuk verzuimden te rapporteren.

Het onderzoek is niet onbelangrijk. Sommige psychologen en psychiaters menen - Sigmund Freud achterna - dat het ontkennen van gebeurtenissen leidt tot verdringing. Daardoor zouden herinneringen aan allerlei gebeurtenissen ontoegankelijk worden en mogelijk zelfs verdwijnen.

Dit onderzoek laat zien dat die opvatting niet klopt, aldus de Universiteit Maastricht in een persmededeling. Als kinderen herinneringen niet rapporteren, betekent het allerminst dat deze herinneringen zijn gewist uit hun geheugen.

Aannemelijker is dat de herinneringen er nog gewoon zijn, maar dat het kind ze niet durft te vertellen.

Publicatie: De Standaard
Publicatiedatum: 19 november 2009
Auteur: S. Villeger

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License